Tussen de stemmen van boze boeren en andere agrarische experts door hoor ik op de blog van foodlog.nl soms ook die van mijn favoriete Belgische eetschrijver Nick Trachet. Zoals laatst zijn prachtige stuk over de grijze Noordzeegarnaal. Wat ik écht niet wist, was dat zout water zwaarder is dan zoet water en dat zeewater dus onder het zoete rivierwater door in het land kan doordringen,
zodat je bovenin riviervis vangt en onderin zeevis zoals schol, bot, poon… In Dendermonde aan de Schelde, diep in het Vlaamse binnenland, werd vroeger zelfs op Noordzeegarnalen gevist, en dat kan binnenkort misschien opnieuw: de vervuiling in de Schelde neemt af, ‘de dagen worden minder bang’ en dus is er voor ons meer te eten.
Het doet me denken aan een recept dat ik bedacht in de tijd toen je op Amsterdamse markten nog duinkonijnen en ongepelde Noordzeegarnalen kon kopen:
Neem 500 g ongepelde Noordzeegarnalen, 1 wild konijn in stukken, zout en peper, boter, 1 kleingesneden ui, 1 glas witte wijn (b.v. die lekkere uit Schouwen-Duiveland), lavas of tijm en een scheut slagroom. Pel de garnalen en houd de pantsers apart. Bestrooi de stukken konijn met zout en peper en braad ze in boter aan. Haal ze eruit, fruit de ui in dezelfde boter, roer er de pantsers, wijn en kruiden door (lavas smaakt extra lekker naar duinen) en laat alles even pruttelen. Leg de stukken konijn terug op zo’n manier dat ze met een dikke laag pantsers bedekt zijn – de damp van het stoofvocht condenseert de hele tijd tegen de pantsers en valt terug. Stoof het vlees onder een deksel gaar. Haal de stukken er weer uit en houd ze warm. Giet de rest in een zeef boven een kommetje en druk met een houten lepel zo veel mogelijk vocht uit de pantsers. Verhit deze saus weer en voeg slagroom toe (plus zo nodig nog wat peper, zout, kruiden en misschien een drupje cognac: de smaak moet mooi evenwichtig zijn). Kook de saus snel tot dikkig in, roer er in de laatste seconden de garnalen door, laat ze warm worden en overgiet het vlees met de saus.
Je ziet: het kost even moeite, maar dan héb je ook wat. Ideaal voor momenten dat bijna alles tegen zit en zelfs in je hart de zon nog maar nauwelijks schijnt. Paar dingetjes: 1. Ongepelde Noordzeegarnalen zijn op het internet te koop en kosten (afhankelijk van het seizoen) maar een paar euro per pond. Garnalen pellen is best tijdrovend. Tip: doe het samen met je geliefde.
2. Wilde konijnen zijn nog wel te koop maar kosten veel meer dan vroeger. Neem er in geval van nood geen tam konijn voor maar b.v. een Franse kwaliteitskip. 3. Het piepkleine dorpje Dreischor op Schouwen-Duiveland produceert al meer dan een decennium uitstekende witte wijnen. Je kunt natuurlijk ook een andere wijn nemen, maar Dreischor ligt zo’n beetje ‘tussen de duinen en de branding’ in, en bij die wijn hóór je de golven klotsen.
Het arresteren van duinkonijnen is mij nooit gelukt. Maar garnalen vangen… Ooit hadden wij op een verjaardagspartijtje van Ivo in Zandvoort met ‘schuifnetten’ (zoals op die foto van die vissers) een aardige opbrengst. Gerrie was daar ook bij. Misschien kan je Ivo als garnalenvisser inschakelen